4 หนูสีเทา
ส.คุปตาภา
มันเป็นเจ้าหนูสีเทา ตามปกติฉีไม่เคยมีเพื่อนอย่างนี้ แต่เมื่อเวลาไปแล้ว สิ่งประหลาดนานาก็เกิดขึ้น และนี่ก็เป็นอย่างหนึ่ง ฉีได้พบเจ้าหนูสีเทาที่เขาไม่รู้จักเป็นเพื่อน
แม้เจ้าหนูสีเทาจะไม่แก่มากแต่ก็มีหนวดสองสามเส้น จากวิธีที่เจ้าหนูนั้นงอหนวดไม่ทราบว่าเป็นเพราะมันสุภาพเป็นพิเศษหรือว่ามันกลัวความหนาว
“สบายดีรึ ฉันไม่เคยรู้จักเธอนะ”ฉีถาม
“หมายความว่าอย่างไร” เจ้าหนูสีเทาดูดริมฝีปากตนเอง “เธอรู้จักฉัน ฉันเป็นเจ้าหนูสีเทา เขาพากันเรียกฉันว่าไม่รู้จักพอ เธอคือฉีที่ใครๆเขาเรียกเธอว่านายเล่นไม่รู้จักพอ”
ฉีรีบแก้ทันควันอย่างโมโห “ฉันไม่ได้ชื่อว่านายเล่นไม่รู้จักพอนะ ฉันชื่อฉี”
“ไม่เป็นไรน่า มันก็เหมือนกันน่ะแหละ เธอจำเพื่อนเก่าของเธอไม่ได้รึนี่”
“ฉันดูเหมือนจะจำแกได้”รู้สึกว่าเขาคงจะต้องเคยเห็นเจ้าสัตว์นี้ที่ไหนสักแห่ง “แกน่ะเป็นหนูจริงๆรึนี่”
เจ้าหนูสีเทากระพริบตาเหมือนลูกปัดของมันอย่างรวดเร็ว
“ก็จริงน่ะซี ฉันหมายความว่าไม่จริง ฉันเป็นตุ๊กตาหนู ฉันน่ะเป็นตุ๊กตาชั้นดีที่ทุกคนชอบฉันนะ เธอน่ะลืมไปแล้วหรือว่าเธอชอบฉันมากเพียงไร”
ฉีจำได้แล้วว่าเขามีเครื่องเล่นอย่างนี้ หนูของเขาเป็นหนูยาง ถ้าหากงอมันขึ้น มันก็อาจจะวิ่งได้เอง
“ฉันไม่ได้ชอบเธอมากจริงๆดอกหรือ”เขาถามเจ้าหนูสีเทา
“แน่ละ มาซี มาเล่นกัน”
“เราจะไปไหนกันล่ะ”
“ไปแฮปปี้แลนด์ (ดินแดนแห่งความสุก) เธอนึกไม่ออกดอกว่าจะมีที่ไหนที่สนุก และตลกมากไปกว่าที่นี่ มีของเล่นมากมายที่เธอจะเลือกได้ตามใจชอบ และจะเล่นได้นานแสนนานตามใจ ไม่จำเป็นจะต้องทำเลขคณิต”
ฉีถูกใจมาก “มีหนังไมล่ะ”
“เยอะแยะ เธอจะเห็นมากมายหลายอย่างที่ชอบ สระว่ายน้ำเอย ลานสเก๊ตเอย และ…..”
ฉีไม่รู้สึกรำคาญเจ้าหนูสีเทาอีกแล้ว
“จริงๆนะ” เขาถาม “ดี แล้วเราจะคอยอะไรอีกล่ะ”
เจ้าหนูสีเทามองเขาช้าๆจากหัวถึงเท้า “ทำไม่ได้” เขาสั่นหัว “พวกนั้นจะไม่ยอมให้เธอเข้าไปอย่างนั้น”
“ทำไมไม่ยอมล่ะ”ฉีชะงัก
“อย่าตกใจ เข้าไปได้ แต่เธอจะต้องเปลี่ยนเงาของเธอ”
“จริงรึนี่”ฉีกระโดดด้วยความดีใจ
“ฉันไม่ได้หลอกเธอนะ”เจ้าหนูสีเทาตอบอย่างเคร่งขรึม
แล้วเขาก็บอกฉีว่าที่ดินแดนแห่งความสุข(แฮปปี้ แลนด์)นั้นเป็นที่ซึ่งตุ๊กตาอยู่แต่พวกตุ๊กตาทนพวกเด็กๆไม่ได้เพราะเด็กๆชอบล้อเลียนพวกเขา ดังนั้นพวกนั้นจึงไม่ยอมให้พวกเด็กๆเข้าไปในเมือง ทันทีที่เขาเห็นเด็กๆมาก็จะพากันปิดประตูลงกลอน ถ้าหากฉียอมเปลี่ยนเงาตัวเป็นตุ๊กตาพวกนั้นก็จะยอมให้ฉีเข้าไปเพราะนึกว่าเป็นตุ๊กตาด้วยแน่ละมันเป็นการโกง แต่แทนที่ฉีจะไตร่ตรองเขากลับถามว่า
“แล้วเราจะต้องเปลี่ยนเงาด้วยหรือเปล่าล่ะ”
“ฉันไม่จำเป็นดอก”เจ้าหนูสีเทากระพริบตาลูกปัดของมันอีก “ฉันก็เป็นตุ๊กตามาตั้งแต่ต้นแล้ว ไม่ใช่เด็กนี่ ตุ๊กตาไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง เด็กๆเท่านั้นที่ต้อง เมื่อเธอเป็นเด็ก เธอก็ต้องเปลี่ยน มิฉะนั้นเธอก็เข้าไปเล่นข้างในไม่ได้”
ฉีไม่คิดว่าจะต้องมีอะไรมากในการที่จะเปลี่ยนเงา เขากระตือรือร้นที่จะเข้าไปข้างในก็ต้องยอมทำ
“เธอจะให้ฉันเป็นอะไรล่ะ”ฉีถาม “ต้องไม่ใหญ่โตเกินไปนะ”
“ไม่มีอะไรตัวใหญ่ๆดอกน่ะ อย่าเดือดร้อนไปเลย ฉันจะหาเงาตัวเล็กๆโก้ๆให้”
ทันใดนั้นฉีก็นึกถึงบางเรื่อง เขาไม่เคยเปลี่ยนเงามาก่อน แต่เขาเคยถอนฟัน
“การเปลี่ยนเงาน่ะเจ็บไหม”ฉีถาม
“ไม่เจ็บปวดเลย”เจ้าหนูสีเทา คว้าขาข้างหนึ่งของฉีไว้ “มันเป็นเพียงการผ่าตัดเล็กๆน้อยๆเท่านั้น”